ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Ο διάλογος είναι αναπόσπαστος στοιχείο του μύθου και ακολουθεί τον κανόνα της δράσης.

Για να έχουμε διάλογο πρέπει ο λόγος να χρησιμοποιείται από δύο ή περισσότερα πρόσωπα.

Για να δημιουργηθεί σύγκρουση πρέπει μια συγκεκριμένη θέση που εκφράζεται με λόγο να έρθει σε αντίθεση με μια άλλη.

Θα πρέπει πάντα να προσέχουμε ώστε ο διάλογος να ταιριάζει στο ύφος του χαρακτήρα που τον εκφέρει.

Όπως κάθε άνθρωπος στην καθημερινή ζωή μιλάει, εκφράζεται και εκφέρει τον προφορικό λόγο με τον δικό του τρόπο, έτσι και οι χαρακτήρες των σεναρίων. Ανάλογα με την κοινωνική θέση, μόρφωση, βιώματα, καταγωγή κλπ διαμορφώνεται και ο λόγος. Υπάρχουν περιπτώσεις οπου εσκεμμένα χρησιμοποιούμε αταίριαστο λόγο.

π.χ.:

·        Ένα δεκάχρονο αγοράκι «φαινόμενο» που μιλάει με την ωριμότητα και γνώσεις, ενός 40άρη καθηγητή πανεπιστημίου.

·        Ένας γεροδεμένος άντρας με πολύ ψιλή φωνή.

Αυτή η αντίθεση είναι ένα δραματουργικό τέχνασμα για να δημιουργήσουμε μια έντονη συναισθηματική κατάσταση στον θεατή, γέλιο, συγκίνηση, απέχθεια κλπ.

Ο διάλογος είναι πολύ σημαντικό σεναριακό στοιχείο, γιατί:

·        Με αυτόν και με την δράση εξελίσσεται η ιστορία, ο μύθος.

·        Δηλώνουμε τις θέσεις, τις ιδέες και τα νοήματα του σεναρίου μας.

·        Αναδύονται και υποστηρίζονται οι χαρακτήρες.

·        Διογκώνεται το ύφος και το στυλ.

·        Συμπληρώνεται ο ρυθμός.

·        Καταγράφεται ιστορικά η γλώσσα.

Ο διάλογος αναδύει όλο το πολιτισμικό φορτίο που κουβαλούν οι χαρακτήρες που τον εκφέρουν. Οι ήρωες αποκτούν κοινωνικό βάθος και διαστάσεις που τους κάνουν αληθινούς και αναγνωρίσιμους ως δραματουργικά σύμβολα και οντότητες.

Οι διάλογοι πρέπει να δημιουργούνται με λέξεις που χρησιμοποιούνται στον καθημερινό προφορικό λόγο της συγκεκριμένης εποχής, παίρνοντας σοβαρά υπόψη μας την εθνικότητα, το κοινωνικό επίπεδο, την θέση, και την παιδεία του σεναριακού χαρακτήρα που αναπτύσσουμε.

Στον προφορικό λόγο συχνά καταπατούμε τους κανόνες γραμματικής και συντακτικού. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και στους διάλογους του σεναρίου.

Οι φράσεις θα πρέπει να λέγονται σαν να βγαίνουν αυθόρμητα από το στόμα του χαρακτήρα σύμφωνα με την συναισθηματική κατάσταση που βρίσκεται, την στιγμή που εκφράζεται με τον προφορικό λόγο.

Ο διάλογος πρέπει να είναι αναγκαίος, να μην εξιστορεί πράγματα και καταστάσεις που περιγράφει η εικόνα.

προηγούμενη σελίδα                                 επόμενη σελίδα